تبليغ براى اتمام حجت
تبليغ، اتمام حجّتى است به گنهكاران و كافران، تا اينكه بعداً نگويند: ما بشارت دهنده و ترساننده اى نداشتيم. خداوند متعال در قرآن مىفرمايد:
(و ان من امّة الاّ خلا فيها نذير)(66)
«هيچ امتى وجود نداشته، مگر آنكه در ميانشان ترساننده و راهنمايى بوده است.»
(و ما كنّا معذّبين حتّى نبعث رسولاً)(67)
«ما هيچ كس را عذاب نمى كنيم، مگر اينكه پيامبرى فرستاده و احكام الهى را به او رسانده باشيم ولى او به فرمان آن رسول عمل نكرده باشد.»
(و لو اءهلكناهم بعذاب من قبله لقالوا ربّنا لولا اءرسلت الينا رسولاً فنتبع اياتك من قبل اءن نذلّ و نخزى)(68)
«و اگر اينگونه مىبود كه قبل از فرستاده شدن رسولى، قومى عذاب مىشدند، به خدا مىگفتند: پروردگارا چرا براى ما پيامبرى نفرستادى تا از او پيروى كنيم و دچار چنين خوارى و ذلّتى نشويم.»
خداوند خطاب به اهل كتاب نيز بر اين نكته تاءكيد مىكند آنجا كه مىفرمايد:
(يا اهل الكتاب قد جاءكم رسولنا يبيّن لكم على فترة من الرسل اءن تقولوا ما جاءنا من بشير و لا نذير فقد جاءكم بشير و نذير و اللّه على كل شى قدير)(69)
«اى اهل كتاب زمانى كه پيامبرى وجود نداشت رسول ما آمد تا براى شما حقايق دين را بيان كند، تا نگوئيد براى ما رسولى كه بشارت دهنده و ترساننده از عذاب خدا باشد نيامد، پس آن رسول آمد و خداوند بر هر چيزى تواناست.»
(لئلا يكون للناس على اللّه حجة بعد الرّسل)(70)
و در اين صورت است كه كافران و بدانديشان اگر دين خدا را نپذيرند و به انذار مبلغان بى توجهى كنند، هيچگونه حجّتى نزد خداى متعال نخواهند داشت و بدون ترديد در آتش قهر الهى خواهند سوخت.