صفات مبلّغ - قرآن و تبلیغ نسخه متنی

صفات مبلّغ

1. آگاهى

مبلّغ در صورتى مىتواند مردم را به حق هدايت كند كه هم خود، «آگاه» باشد و هم بر اساس آگاهى مردم را به دين دعوت كند؛

(قل هذه سبيلى ادعوا الى اللّه على بصيرة انا و من اتّبعنى)(202)

«بگو اين راه من است. من و پيروانم با بصيرت و آگاهى كامل، مردم را به سوى خدا دعوت مىكنيم.»

حضرت خضر عليه السلام كه مسئوليت تعليم حضرت موسى عليه السلام را بعهده داشت توسط خداوند آموزش يافته و آگاه شده بود؛

(و علّمناه من لدنّا علماً)(203)

اينگونه است كه خداوند متعال از پيروى انسان هاى نادان و ناآگاه نهى فرموده است: (و لا تتّبع اهواء الذّين لايعلمون)(204)

حضرت على عليه السلام مىفرمايد: با علم و آگاهى سخن بگوييد كه هيچ خيرى در سخن جاهلانه نيست: «لا خير فى القول بالجهل»(205)

و در جاى ديگر مىفرمايد:

«لا تقل ما لاتعلم فتتهم باخبارك بما تعلم»(206)

«آنچه را نمى دانى نگو زيرا در اين صورت گفتارهاى درست تو نيز مورد تهمت قرار مىگيرد و مردم نسبت به همه سخنانت با ديده ترديد مىنگرند.»