لطفا منتظر باشید ...
12. توكل به خدا
در عين حال كه عمل مبلّغ در هدايت انسان ها بسيار مؤثر است ولى بايد توجه داشت كه مؤثر واقعى خداست و مبلّغ ابزارى بيش نيست ؛
(انّك لا تهدى من اَحبَبتَ ولكنّ اللّه يهدى من يشاء)(279)
«(اى رسول ما) تو نمى توانى هر كس را بخواهى هدايت كنى امّا خدا هر كس را بخواهد هدايت مىكند.»
(و لو شاء اللّه ما اشركوا)(280)
اگر خدا مىخواست مشركان را از شرك باز مىداشت (تا همه خداشناس شوند).»
خداوند متعال به رسول گراميش صلّى الله عليه وآله وسلّم مىفرمايد:
تو نگاهبان و وكيل مردم نيستى ؛
(و ما جعناك عليهم حفيظاً وما انت عليهم بوكيل)(281)
تو مسلط و توانا بر تبديل كفر آنان نيستى ؛
(فذكّر انّما انت مذكّر لست عليهم بمصيطرٍ)(282)
تو جبار و اجبار كننده مردم نيستى ؛
(ماانت عليهم بجبّار)(283)
و هيچ چيز به دست تو نيست ؛
(ليس لك من الامر شى ء)(284)
اگر خداوند بخواهد يك پرنده يعنى «هدهد» با بردن نامه اى از سليمان عليه السلام به سوى ملكه سبا وسيله ايمان يك منطقه قرار مىگيرد.
بنابراين مبلّغ، نه از ايمان مردم، بايد دچار عُجب شود و نه از كفر آنان دچار ياءس و نااميدى بلكه بايد در لحظه لحظه حركت، به خداى بزرگ توكل كند؛
(فاذا عزمت فتوكّل على اللّه)(285)
«پس هنگامى كه تصميم گرفتى به خداى بزرگ توكل كن.»
