10. انتقادپذير
انتقادپذيرى، صفت ارزشمندى است.
در دعاى مكارم الاخلاق مىخوانيم كه:
«اللّهم... وفقّنى لطاعة من سدّدنى و متابعة من ارشدنى»
«خدايا، مرا به اطاعت و پيروى كسى كه به راه سداد و صلاحم خواند و هدايت نمود موفق ساز.»
هيچ انسانى بدور از خطا و اشتباه نيست زيرا نفس سركش، انسان را به بدى امر مىكند؛
(و ما ابرّى نفسى انّ النّفس لامّارة بالسّوء الاّ ما رحم ربّى)(269)
«من نفسم را تبرئه نمى كنم كه همانا امر كننده به بدى است مگر در آنكه پروردگارم رحم كند.»
مبلّغ به انتقادها گوش مىدهد، كه گوش ندادن به حقايق، صفت كافران كوردل است ؛
(لهم اذان لايسمعون بها)(270)
«آنان گوش هايى دارند كه با آن نمى شنوند.»
(و اذا ذكرّوا لا يذكرون)(271)
«و هنگامى كه به آنها تذكر داده شود پند نمى گيرند.»
انسان مسلمان به انتقادهايى كه به او مىشود به ديد هدايايى ارزشمند مىنگرد و كسى كه عيوبش را گوشزد كند بهترين برادر مىداند؛
«احبّ اخوانى من اهدى الىّ عيوبى»(272)