لطفا منتظر باشید ...
4. بيان تاريخ و سرنوشت پيشينيان
يادآورى سرنوشت ملت هاى گذشته و تاريخ آنان و تجربه هايى كه داشته اند در انذار افراد موجود و آيندگان بسيار مؤثر است.
حضرت على عليه السلام مىفرمايد:
(و ان لم اكن عمّرت عمر من كان قبلى فقد نظرت فى اعمالهم)(383)
«اگرچه من همچون گذشتگان عمر نكردم ولى چنان در كارهاى ايشان نگريستم كه مايه عبرت است.»
در آيات زيادى، خدا حالات افراد و اقوام گذشته را متذكر مىشود:
(و اذكر فى الكتاب مريم)(384)
(واذكر فى الكتاب ابراهيم)(385)
(واذكر فى الكتاب موسى)(386)
سير و حركت در زمين نيز در واقع استفاده از تاريخ و تجربه ديگران است و آثار خوبى دارد؛
(قد خلت من قبلكم سنن فسيروا فى الارض فانظروا كيف كان عاقبة المكذبين)(387)
«پيش از شما ملت هايى بودند و رفتند. بنابراين در زمين گردش كنيد تا ببينيد كه تكذيب كنندگان وعده هاى خدا چگونه نابود شدند.»
(او لم يسيروا فى الارض فينظروا كيف كان عاقبة الذّين من قبلهم كانوا اشدّ منهم قوّة و اثاروا الارض و عمروها اكثر ممّا عمروها و جاءتهم رسلهم بالبينّات)(388)
«آيا در زمين حركت نكردند تا عاقبت كار پيشينيان خود (چون عاد و ثمود) را ببينند ك از اينها بسيار تواناتر بودند و بيش از اينها در زمين، كشاورزى كردند و كاخ و عمارت برافراشتند و رسولان خدا با آيات و معجزات، براى هدايت آنها آمدند؟ اما چون نپذيرفتند نابود شدند.»
خداى بزرگ براى عبرت بنى آدم داستان پدر و مادرش يعنى آدم و حوّا را بيان مىفرمايد و ايشان را متوجه فريب شيطان مىسازد.
(يا بنى ادم لايفتننّكم الشّيطان كما اخرج ابويكم من الجّنة)(389)
«اى فرزند آدم، مبادا شيطان شما را فريب دهد آنگونه كه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون كرد.»
