اخلاص در عمل رمز موفقيت مبلّغ است زيرا مؤثر واقعى، خداوند است و اگر تبليغ به خاطر خدا انجام گيرد، بر دل ها اثر خواهد گذاشت.
اخلاص در تبليغ، شيوه تمامى رسولان الهى همچون حضرت نوح، هود، صالح، لوط، شعيب عليهم السلام و خاتم رسولان، حضرت محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم بوده است كه به مردم مىگفتند:
(و ما اسئلكم عليه من اجر ان اجرى الاّ على ربّ العالمين)(212)
«من براى رسالت خويش از شما پاداشى نمى خواهم و پاداش من تنها نزد خداوند عالميان است.»
چنانكه اهل بيت پيامبر عليهم السلام در ماجراى اطعام يتيم و اسير ومسكين به آنان مىگفتند:
(لا نريد منكم جزاءً و لا شكوراً)(213)
«ما از شما انتظار پاداش يا سپاسى نداريم.»
اگر مبلّغ به خاطر خوشايند مردم و تشكر و سپاسگزارى ايشان قدم بردارد، بى توجهى مردم براى او بسيار سخت و جانكاه خواهد بود. اما اگر از ابتدا قصدش رضايت خداوند متعال باشد، ناسپاسى مردم به هيچ وجه بر وى اثرى نخواهد گذاشت.
بنابراين چون به خاطر خدا تبليغ مىكند، نبايد در مقابل زحماتش بر مردم و بلكه بر خدا منّت گذارد زيرا؛
(و من جاهد فانّما يجاهد لنفسه انّ اللّه لغنىّ عن العالمين)(214)
«هر كس جهد و كوشش كند به سود خود اوست و خداوند از عالميان بى نياز است.»
مبلغ اگر عزت نفس نداشته باشد، بايد چشم به اين و آن بدوزد و از اهداف اين و آن تبليغ كند، كه نتيجه اش ستايش از كسى است كه به او چيزى مىبخشد و سرزنش كسى است كه از عطا منع مىكند:
«فافتتن بحمد من اعطانى و ابتلى بذمّ من منعنى»(215)
در مناجات شعبانيه مىخوانيم: «بيدك لا بيد غيرك زيادتى و نقصى» «خدايا، زيادى و كمى زندگى من به دستِ توست نه به دست غير تو.»