ـ امام صادق عليه السلام بخيل كسى است كه مالى را به ناروا به دست آورد و آن را بيجا خرج كند.
ـ پـيـامـبـر خدا صلى اللّه عليه و آله بخيل واقعى كسى است كه از پرداخت زكات واجب مال خود سرباز مى زند و از بخشش به قوم وخويشان خود دريغ مى ورزد و در جز اين موارد تبذير مى كند.
ـ امـام كـاظـم عليه السلام بخيل كسى است كه در پرداخت آنچه خدا بر او واجب كرده است بخل ورزد.
ـ پـيـامـبـر خـدا صـلى اللّه عليه و آله مردان چهار گروهند: بخشنده , بزرگوار, بخيل و فرومايه بـخـشـنـده كـسـى اسـت كـه مـى خورد ومى خوراند, بزرگوار كسى است كه خود نمى خورد و مـى خـورانـد, بـخـيل كسى است كه مى خورد و به كسى چيزى نمى دهد و فرومايه كسى است نه مى خورد و نه به كسى مى دهد.
ـ بخيل واقعى كسى است كه نام من نزد او برده شود و بر من درود نفرستد.
ـ امام صادق عليه السلام بخيل كسى است كه از سلام كردن بخل ورزد.
ـ پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله آدم بخيل كمتر از همه مردم آسايش دارد.
ـ امام صادق عليه السلام بخيل آسايش ندارد.
ـ امام رضا عليه السلام ـ از پدران بزرگوارش ـ : اميرالمؤمنين عليه السلام اين شعر را مى خواند:.
مردمان با قدرت آفريده شدند.
برخى از آنان بخشنده اند و برخى ديگر بخيل .
آن كه بخشنده است در آسودگى است .
اما بخيل در نحوستى دير پاى است .