اى كسى كه خلايق در حرم بدو اشاره مى كنند.
اگر عفو تو به گنهكاران نرسد, پس چه كسى بر نافرمانان جود وبخشش كند.
امـام امـيـرالـمؤمنين (ع ) صداى ناله هاى منازل را شنيد و كمكش كرد و دعاى معروف به ((دعاى مشلول )) را به او تعليم داد.
تمام اين حديث و ابيات و دعا را علامه مجلسى به نقل از ((مهج الدعوات )) در صفحه 562 از جلد نهم بحار الانوار چاپ كمپانى آورده كه در چاپ ايران , سال 1323, در صفحه 151 قرار گرفته است ـ حاشيه بحار الانوار.
9- ظـالم بن عمروبن سفيان بعضى گفته اند نامش عمروبن عثمان است از ثقات است و نخستين كـسـى مـى بـاشـد كـه دربـاره علم نحو يادستور زبان عربى سخن گفته است از تابعين بزرگ و عاليقدر است و در سال 69 ديده از جهان فرو بست ابن حبان در كتاب الثقات ازوى نام برده است ـ تهذيب التهذيب ابن حجر (12 / 11) نقل ازپاورقى كنز العمال .
10- اعـراب در لـغـت به معناى آشكار ساختن است و در اصطلاح به معناى ظاهر كردن حركات و سـكنات كلمات مى باشد مرادحضرت اين است كه اهتمام ورزيدن به كارهاى خير و آشكارساختن آن هـا و تـصحيح و درست كردن اعمال و كردارها بيشترمورد نياز شماست تا اهتمام به فصاحت و بلاغت كلام و درست وبى اشتباه سخن گفتن .
11- نويسنده تعليقات شرح اصول كافى در معناى اين عبارت مى نويسد : يعنى دو ساق پاى خود را از زمـين بلند كند و روى پاشنه هاى خود بنشيند مترجم اصول كافى مى نويسد : محتمل است اين تـعبير اشاره به ترك جلسه استراحت باشد و مجلسى (ره ) گويد : ظاهرتر نزد من آن است كه اين تـعـبير اشاره است به آن چه بيشتر مخالفين در تشهد مستحب دانند كه بر كفل چپ نشينند و پاى راسـت را روى پـاى چپ اندازند و قدم راست را بلندكنند به طورى كه سرانگشتان به طرف قبله قرار گيرد.
12- ارزياب , كسى كه مقدار سر درختى يك باغ را برآورد مى كند.
13- در مـتن حديث يحتبى آمده كه مصدرش احتبا است و به معناى نوعى از نشستن است به اين نـحو كه فرد روى سرين خود بنشيندوهر دو ساق پاى خود را به سينه بچسباند و با دستار آن ها را بـه پـشت خود ببندد و يا با حلقه زدن دست هاى خود به دور ساق پاهايش آن ها را نگه دارد زانو در بغل گرفتن , چمباتمه زدن .
14- مقصود از مرد صنعايى اسود بن كعب عنسى است كه ادعاى نبوت كرد و منظور از مرد يمامى مـسـيلمه كذاب است كه به دست وحشى , غلام جبير بن مطعم و قاتل حمزه (ع ), كشته شد ـ نقل ازپاورقى ثواب الاعمال .