قرآن :.
((پس , نظرى به ستارگان افكند و گفت : من ناخوش هستم )).
((سوگند به جايگاه هاى ستارگان )).
تفسير :.
آيـات ((پس , نظرى به ستارگان افكند و گفت :من ناخوش هستم )) : شكى نيست كه ظاهر اين دوآيـه گـوياى آن است كه خبر دادن ابراهيم از ناخوش بودن خود با نگاهش به ستارگان ارتباط دارد و بـراسـاس آن چنين حرفى زده است و نگاه كردن او به ستارگان يا براى تشخيص ساعت و خـصـوص وقـت بـوده , مـانـنـد كسى كه دچار تب نوبه است و زمان شروع تب را با طلوع يا غروب ستاره اى يا وضع خاصى از ستارگان تعيين مى كند و يا براى اطلاع يافتن از رخدادهاى آينده بوده اسـت كـه به اعتقادمنجمان اوضاع فلكى نشانگر آن ها مى باشد صائبى مذهبان به اين مساله بسيار معتقد بودند و در عهدابراهيم (ع ) شمار فراوانى از آنان به سر مى بردند.
بنا به وجه اول , معناى آيه اين است كه وقتى مردم شهر خواستند همگى براى برگزارى مراسم عيد و جـشـن خود بيرون روند ابراهيم (ع ) به ستارگان نگاه كرد و به اطلاعشان رساند كه وى ناخوش است و به زودى بيمارى به سراغش خواهدآمد و از اين رو نمى تواند با آنان به بيرون شهر بيايد.
بـنـابه وجه دوم , معنايش اين است كه آن حضرت نگاهى منجمانه به ستارگان انداخت و به مردم گـفـت كـه اوضـاع سـتـارگـان حـاكى از آن است كه وى به زودى مريض خواهد شد و بنابراين نمى تواندبا آن ها شهر را ترك كند.