ـ امـام حـسـن (ع ) : بر امير المؤمنين (ع )وارد شدم ديدم كه , بر اثر ضربت پسر ملجم , درحال جان دادن اسـت بـيـتـابـى كردم به من فرمود :آيا بيتابى مى كنى ؟ عرض كردم : با اين حالى كه از شما مشاهده مى كنم چگونه بيتابى نكنم ؟ .
فـرمـود : آيـا چـهـار خـصـلـت بـه تو بياموزم كه اگرآن ها را مراعات كنى به نجات دست يابى و اگـرفـروگـذارى هـر دو سـراى را از دسـت دهى ؟ فرزندم , هيچ ثروتى بزرگتر از خرد نيست و هـيـچ فـقـرى چون نادانى نيست و هيچ تنهايى ووحشتى بدتر از خودپسندى نيست و هيچ عيشى خوشتر از خوشخويى نيست .
ـ امـام عـلى (ع ) : اگر طالب نجات هستيد, غفلت و سرگرمى را دور افكنيد و به كوشش و جديت چنگ در زنيد.
ـ پـيامبر خدا(ص ) : سه چيز عامل نجات است : زبانت را نگه دارى , بر گناهت بگريى و در خانه ات بنشينى .
ـ امـام سـجـاد(ع ) : سـه چيز عامل نجات مؤمن است : نگه داشتن زبانش از مردم و ازغيبت كردن آن هـا, مـشـغـول سـاختن خود به آن چه براى آخرت و دنيايش سودمند است و بسيار گريستن بر گناهانش .
ـ امام صادق (ع ) : عوامل نجاتبخش عبارتند از : اطعام كردن , سلام گفتن به همگان و نماز خواندن در شب هنگام كه مردم خفته اند.
ـ امام على (ع ) : رستن با راستى همراه است .
ـ هر كه تنهايى گزيد, نجات يافت .
ـ امام سجاد(ع ) : رهيده ترين شما ازعذاب خدا, ترسانترين شما از خداست .
ـ پـيـامـبـر خدا(ص ) : چه بسيار خردمندى كه درباره كار خود خداپسندانه مى انديشد,اما در نظر مـردم حقير است و از زيبايى ظاهرى بى بهره و فردا (ى قيامت ) نجات مى يابد و چه بسيار آدم هاى خوش صحبت زيباروى بلند مرتبه كه فرداى قيامت به هلاكت در مى افتند.
ـ در پـاسـخ بـه ايـن سـؤال كـه رهـايـى در چيست ؟ ـ : زبانت را نگه دار و درخانه ات بنشين و بر گناهانت گريه كن .
ـ امـام عـلى (ع ) : از آن چه كه تو برايش باقى نمى مانى (يعنى دنيا) چيزى را كه برايت باقى مى ماند (يعنى كار خير و ثواب )برگير و براى سفر خويش آماده شو و چشم به آذرخش رهايى بدوز و جهاز بر پشت اشتران چالاك بند.