خديجه كبربي چنان مقام والايي داشت كه خداوند عزّوجل بارها بر او درود و سلام فرستاد. طبق روايتي از حضرت امام محمد باقر صلياللهعليهوآله : پيامبر اكرم صلياللهعليهوآله هنگام باز گشت از معراج، به جبرئيل فرمود: «آيا حاجتي داري؟»
جبرئيل عرض كرد: خواستهام اين است كه از طرف خدا و من به خديجه سلام برساني»(28)
در روايتي ديگر ميخوانيم:
روزي خديجه به طلب رسول خدا صلياللهعليهوآله بيرون آمد. جبرئيل به صورت مردي با وي رو به رو شد و از خديجه احوال رسولخدا صلياللهعليهوآله را پرسيد. خديجه نميتوانست بگويد رسول خدا صلياللهعليهوآله در كجا به سر ميبرد. او ميترسيد اين مرد از كساني باشد كه قصد كشتن پيغمبر صلياللهعليهوآله را دارد. وقتي كه خدمت آن حضرت رسيد و قصه باز گفت، حضرت محمد صلياللهعليهوآله فرمود: «آن جبرئيل بود و امر كرد كه از خدا تو را سلام برسانم.»(29)
وقتي حضرت خديجه دريافت كه سعادتمند شده، هرچه داشت در راه پيشرفت و موقعيت پيغمبر اسلام صلياللهعليهوآله انفاق كرد. او تمام اموال خويش را به پيامبر صلياللهعليهوآله بخشيد و در راه نشر اسلام به مصرف رساند. تا جايي كه هنگام ارتحال، پارچهاي براي كفن نداشت.
ابن اسحاق جملهاي در شأن خديجه دارد كه گوياي همكاري و صداقت او در پيشبرد اسلام است. او ميگويد: «خديجه ياور صادق و با وفايي براي پيامبر صلياللهعليهوآله بود و مصيبتها در پي رحلت خديجه و ابوطالب بر پيامبر صلياللهعليهوآله سرازير شد.»(30)
گويا اين دو، در برابر هجوم ناملايمات بر پيامبر اكرم صلياللهعليهوآله ، سدي بلند و مستحكم بودند.
اين جمله، معروف كه اسلام رهين اخلاق پيامبر صلياللهعليهوآله ، شمشير علي عليهالسلام ، و اموال خديجه است(31) از نهايت همكاري و صداقت خديجه پرده بر ميدارد.