شايعه خبر بىاساسى است [8]كه گوينده آن را براى ترور شخصيت انسان برجسته و آبرومند و ياهر موضوع دلخواه - فردى يا اجتماعى - در جامعه نشر مىدهد.
در فصل لغتنامه اصول روانشناسى آمده است:
هر گزارش تاييد نشده يا شرح يك حادثه كه آزادانه - بدون توجه به راستى و نادرستى آن -دهن به دهن مىگردد را شايعه گويند. [9]
در معناى لغوى شايعه، انتشار خبر، نهفته است - چنانكه راغب در مفردات [10]بدان اشاره دارد-لكن خبرى بىاساس و يا ناروايى كه در ميان مردم زبان به زبان گردد.
الف) شايعه داراى پشتوانه است، يعنى فرد يا افرادى در نشر آن دست اندركارند و بار تهمتهاو غيبتها و... را بر دوش دارند;
ب) شايعه مرز ناشناس است و تير آن به سوى هر كسى نشانه مىرود;
ج) شايعه عمر كوتاهى دارد و پس از چندى از شدت آن كاسته مىشود و شيرينى و لذت آنبراى بانيان آن به تلخى بدل مىشود زيرا هميشه آفتاب پشت ابر نمىماند;
د) شايعه، افراد ساده و بيمار دل را مىفريبد;
ه) آدمهاى مغرض، حسود، معيوب و كج فهم به بيمارى شايعهسازى و شايعه پراكنى مبتلامىشوند.
كسى كرده بى آبروئى بسى چه غم دارد از آبروى كسى
شايعه در ديدگاه اسلام از گناهانى است كه داراى كيفر دنيوى و اخروى است. [11]