در نهجالبلاغه شايعهگرى با عناوين مختلف نكوهش و بهويژه از واژه اقاويل درباره اين گروهاستفاده شده است. امام در يك جا از شايعهسازان به عنوان اشرار ياد مىكند. در خطبه 78نهجالبلاغه مىخوانيم:
«فدع ما لا تعرف فان شرارالناس طائرون اليك باقاويل السوء». [31]
از نقل مطالبى كه درباره آن اطلاع كافى نداريد پرهيز كن، زيرا اشرار، مطالببىاساس يعنى شايعات را عليه من به گوش شما مىرسانند.
امام در جايى ديگر به شايعه سازان هشدار مىدهد، كلامى كه بر زبانشان جارى مىشود تاثيرسوء در نفس خودشان نيز مىگذارد و در نامه اعمالشان به يادگار مىماند. آن حضرت مىفرمود:
«الاقاويل محفوظة و السرائر مبلولة و كل نفس بما كسبت رهينة». [32]
گفتار آدمى بر جاى مىماند و باطن آدمى نيز امتحان مىشود و هر كسى در گروكردار خويش است.
امامعليه السلام مىفرمود:
هر يك از شما كه از عيب ديگران آگاهى دارد هنگامى كه آن عيب را در خودنيز مىيابد از عيبجوئى خوددارى كند و اگر آن عيب را ندارد، بايد خداى را شاكرباشد كه از اينگونه عيبها پاك است.
اى مردم آن كس كه از برادر مؤمنش استقامت در دين و درستى در كردار راسراغ دارد، بايد به سخنانى كه اين و آن در بارهاش مىگويند و شايعهپراكنىمىكنند گوش فرا ندهد. آگاه باشيد گاهى تيرانداز تيرش به خطا مىرود. سخنباطل فراوان بر زبان جارى مىشود، زيرا خدا شنوا و گواه است. و بدانيد كه بين حقو باطل چهار انگشت فاصله است، يعنى ميان گوش و چشم چهار انگشتبستهفاصله است. پس آنچه را كه خود ديدهايد و ترديدى در آن نداريد، حق است وآنچه را كه از اين و آن شنيدهايد ناحق به حساب آوريد.[33]