در اديان پيشين، شايعهگران كيفر سنگينى داشتند. از آيه 62-60 سوره احزاب [34] به دستمىآيد كه در اديان گذشته شايعهپراكنان كشته مىشدند. [35] قابل ذكر است كه شايعهاى كه در آن اتهام به فحشاء باشد، حد آن هشتاد ضربه شلاق است،وگرنه تعزير دارد. ولى شايعهاى كه توسط منافقان عليه مؤمنان راستين به راه انداخته شود، حد آنتبعيد و قتل است. عبدالله شبر در تفسير آيه بالا مىنويسد: در اقوام پيشين منافقان شايعهگر را مىكشتند. [36] طبرسى نيز در مجمعالبيان مجازات قتل و تبعيد را براى منافقان ذكر مىكند و مىنويسد منافقانشايعهگر محكوم به تبعيد و يا اعدام مىگشتند. شايعهسازان چهكسانى هستند؟ 1) كسى كه دچار خشم و حالت انتقام جويى استبه شايعهسازى عليه ديگران دست مىزند; 2) كسى كه گرفتار گزافهگوئى بوده زبان او از اختيار عقل و ايمان او خارج شده و بر مبناىهواهاى نفسانى و خواستههاى شيطانى سخن مىگويد و عادت به غيبت و تهمت و افتراء وياوهگوئىهاى ديگر دارد، در اين باره مرزى را نمىشناسد و به شايعهسازى مىپردازد. 3) كسى كه خود معيوب است دوست دارد تا عيوب او شايع شده و افرادى همانند او درجامعه وجود داشته باشند. شايعهساز اگر افراد مماثل خود را در جامعه نيابد از راه شايعه افكنىحضور توهمى و تخيلى در جامعه ايجاد مىكند; امام اميرالمؤمنينعليه السلام در اين باره مىفرمايند: «ذوواالعيوب يحبون اشاعة معايب الناس ليتسع لهم العذر فى معايبهم». [37] آدم معيوب، دوست مىدارد تا عيوب مردم در ميان جامعه فاش شود تا عذرىبراى او فراهم آيد. 4) كسى كه در درون خود درباره برجستگىهاى ديگران احساس حقارت كند. 5) كسى كه اهل شر است. اميرالمؤمنينعليه السلام مىفرمايند: «فان شرار الناس طائرون اليك باقاويل السوء.[38] افراد شرور و اشرار مردم، شايعات و نارواها مىپراكنند. هشدارى از پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم درباره شايعهپيامبر اكرمصلى الله عليه وآله وسلم فرمود: «انى لعرفت قوما يضربون صدورهم ضربا يسمعه اهل النار و هم الهمازوناللمازون الذين يلتمسون عورات المسلمين و يهتكون ستورهم و يشيعون فيهممن الفواحش ما ليس فيهم». [39] گروهى را مىشناسم كه در قيامت آنچنان به سينه آنان ضربه وارد مىشود كهاهل جهنم صداى سينه آنان را مىشنوند و آنان كسانىاند كه در پى اطلاع از عيوب وگناهان پنهانى ديگران بودهاند و به هتك حرمت و فاش كردن آنها مىپردازند وچيزهائى را عليه آنها شايعه مىكنند كه آنان اهل آن نبودند.