برقى، عمرو بن مرّ همدانى را از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام به شمار آورده است. [ رجال برقى، ص 7. ]
شيخ طوسى، اين بانوى بزرگوار را از اصحاب على عليه السلام آورده است. [ رجال طوسى، ص 66، ش 2. ]
عمير، از اصحاب على عليه السلام در جنگ جمل بود. هنگامى كه ضبى "عمرو بن يثربى" در روز جنگ جمل "قوم خود را تشويق مى كرد تا با لشكريان اميرالمؤمنين عليه السلام بجنگند" اين شعر را خواند:
- ما 'بنى ضبه' از اصحاب جمل هستيم، در اطراف 'اسل' به كمك عثمان بن عفان آمده ايم.
- بايد شيخ ما |عثمان| را به ما پس دهيد، آن وقت كافى است.
عمير بن ابى حارث در جوابش چنين گفت:
- چگونه ما شيخ شما |عثمان| را پس دهيم در حالى كه مرده است و ما سينه او را با شمشير زديم تا ساقط شد. [ تاريخ طبرى، ج 4، ص 531. ]
از اين داستان معلوم مى شود كه عمير از ياران حضرت على عليه السلام در جنگ جمل بوده است.
عمير، يكى از دلاوران و سران قبيله 'همدان' است كه در جنگ صفّين با اميرمؤمنان عليه السلام مجاهدت كرد. وى يكى از يازده فرماندهى است كه در ميان سپاهيان اميرالمؤمنين عليه السلام هر كدام پرچم برداشتند و به شهادت رسيدند و ديگرى پرچم را برمى داشت و مى جنگيد تا به فوز شهادت مى رسيد. در آن روز جنگ، صد و هشتاد نفر از مجاهدان جوان قبيله همدان كه در ميمنه سپاه حضرت على عليه السلام بودند به شهادت رسيدند.
دهمين نفرى كه پرچم ميمنه لشكر على عليه السلام را به دوش كشيد و با سپاهيان معاويه جنگيد، عمير بن بشر و بعد برادرش حارث بن بشر بود كه اين دو برادر با دشمن جنگيدند و دست از امام و مولايشان اميرالمؤمنين على عليه السلام برنداشتند تا جام شهادت را نوشيدند. [ وقعة صفين، ص 252؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 21. ]