كنيه او 'ابو مسلم'، و از رؤساى قبيله غطفان عراق و پرچم دار آنان بود. وى در جنگ صفّين اميرمؤمنان عليه السلام را همراهى كرد. او خطاب به قوم خود گفت: اگر من كشته شدم 'اسود بن حبيب بن جمانه' فرمانده شما باشد و اگر او به شهادت رسيد 'هرم بن شتير' و پس از او 'عبداللَّه بن ضرار' پرچم دار و رئيس شما باشد. پس از آن عازم نبرد تن به تن با مردى از خاندان ذاالكلاع شد.
عيّاش به سوى آن مرد كلاعى پيش رفت و او را غرق سلاح ديد؛ به طورى كه هيچ جاى بدنش ديده نمى شد، او حمله كرد ولى عيّاش درنگ ننمود و چنان بر او زد كه نخاع او را قطع كرد و مرد كلاعى ديگر نتوانست بجنگد، سپس عياش، سالم به اردوگاه امام عليه السلام بازگشت. [ وقعة صفين، ص 259. ]
'فاكه بن سعيد' را از اصحاب على عليه السلام است كه در جنگ صفّين به شهادت رسيد. [ رجال طوسى، ص 54، ش 2. ]
ابن اثير مى نويسد: فاكه فرزند سعد بن جبير بن عنان انصارى اوسى خطمى است و كنيه اش ابوعقبه. [ اسدالغابه، ج 4، ص 174. ]
از ابن حيان نقل مى كند كه: فاكه بن سعد از اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله بوده است. [ تهذيب التهذيب، ج 6، ص 377. ]
به نظر مى رسد نام پدر فاكه، 'سعد' بوده و اين كه در رجال طوسى او را 'سعيد' گفته مورد ترديد است؛ زيرا در منابع سيره و تاريخ نام وى را 'فاكه بن سعد' ثبت كرده اند.
'فرات بن عمرو' از اصحاب على عليه السلام است كه كنيه وى، 'ابو بشر' بود. [ رجال طوسى، ص 54، ش 1. ]