'عبداللَّه بن حكيم بن حزام تميمى' از اصحاب حضرت على عليه السلام بود كه قبل از جنگ جمل با طلحه درباره اين كه او با اميرمؤمنان پيمان شكنى كرده، گفت و گويى نموده است.
ابن ابى الحديد مى نويسد: طلحه و زبير نامه اى براى عبداللَّه نوشتند و او را به يارى خويش فراخواندند. وى در 'سبخه' به نزد آن دو آمد و خطاب به طلحه گفت: اى ابامحمد! آيا تو اين نامه را براى من نوشتى؟ گفت: آرى، عبداللَّه گفت: اى طلحه! تو ديروزما را به عزل عثمان و كشتن او فراخواندى و در اين كار موفق شدى و او را كشتى، اينك آمده اى و دل سوزى براى خون عثمان مى كنى؟! به جان خودم سوگند، هدف تو خون خواهى عثمان نيست، بلكه تو از اين كار، قصدى جز طلب دنيا ندارى! بنابراين آرام بگير و اگر قصدت از جنگ با على عليه السلام واقعاً طلب خون عثمان است، پس چرا هنگامى كه بيعت با على بر تو عرضه شد، با ميل و رضا قبول كردى و بيعت كردى، و اينك بيعت خود را مى شكنى و آمده اى كه ما را در فتنه خود داخل كنى!' [ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 9، ص 318. "در تاريخ طبرى، ج 4، ص 525 آمده است كه: عبداللَّه بن حكيم در ميان سپاهيان عايشه درآمد و در نبردى كه با مالك اشتر داشت، به دست مالك اشتر به قتل رسيد"؛ الفصول المختاره، ص 218. ]
به گفته شيخ طوسى 'عبداللَّه بن حكيم' از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام بوده است. [ رجال طوسى، ص 51، ش 75. ]