در روزگاران گذشته، اگر دلاورى بر حريف پيروز مى شد، اسلحه و زره و لباس او را تصاحب مى كرد كه اين يك قانون جنگى بود.
اما پس از كشتن عمروبن عبدود، امام على عليه السلام لباس او را از بدنش خارج نكرد.
وقتى خواهر عمرو بر سر جنازه اش آمد، گفت:
براى تو گريه نمى كنم، زيرا جوانمردى بى نظير بر تو غلبه كرده است (104)، اگر شخص ديگرى تو را كُشته بود، تا زنده بودم براى تو گريه مى كردم.