عدالت خواسته همه انسانهاست. انسانها دوست دارند در اجتماعى زندگى كنند كه بر پايه هاى عدالت استوار باشد و همه افراد در ابعاد مختلف به رعايت عدالت مقيد باشند. حقوق يكديگر را رعايت كنند، به حقوق يكديگر تجاوز و تعدى ننمايند، همه در برابر قانون تساوى داشته باشند. تبعيض و تخلف نباشد. دستگاه حاكمه حقوق افراد را تضمين كند و جلو تعديات را بگيرد .
در طول تاريخ افراد زيادى به عنوان عدالت خواهى قيام و انقلاب كرده اند و با اين تعبير جالب و زيبا عده اى را با خويش همراه ساخته اند، بعضى از آنها شكست خوردند و بعضى پيروز گشتند و حتى توانستند حكومتى را بدين عنوان برپا سازند ولى بعد از چندى از مسير اصلى منحرف شدند و از عدالت خواهى دست كشيدند. عوامل انحراف از اين قرار است: در واقع اينها آفتهاى عدالتخواهى هستند.
1ـ بعد از پيروزى تعدادى از سران نهضت امور را در قبضه خودشان درمى آورند و براى ابقاى مقام و منصب خود و سوء استفاده بر توده مردم ظلم و ستم مى نمايند و رهبر نهضت هم براى حفظ آنها تسليم مى شود.
2ـ خود رهبر نهضت وقتى به مقام رسيد براى حفظ مقام و اسكات مردم ظلم و ستم را شروع مى نمايد .
3ـ رهبر نهضت بعد از پيروزى از مقام خود سوء استفاده مى كند و رفاه طلب مى شود و به جمع ثروت و تجملات زندگى سرگرم مى شود.
4ـ خويشان و طائفه رهبر از موقعيت او سوء استفاده مى نمايند و بر ديگران ستم مى نمايند .
5ـ رهبر بعد از پيروزى براى ابقاى حكومت خويش با افراد نيرومند و زورگو سازش مى كند و آنها را در پستهاى خود باقى مى گذارد.
6ـ افرادى را بر سر كارها مى گمارد كه بتوانند بر مردم تسلط و نفوذ داشته باشند گرچه مرتكب ظلم و ستم شوند.
7ـ در اثر ضعف و ناتوانى از ظلمها و ستمهاى بعضى افراد چشم پوشى مى كند.
حضرت على (ع) از آغاز مردم را به عدالت خواهى دعوت كرد و تا آخر هم چنان پايدار بود و در تمام مراحل عدالت را رعايت مى كرد.