عفو از حد

مردى نزد اميرالمومنين عليه السلام آمده و به دزدى خود اعتراف نمود. امام عليه السلام به وى فرمود: آيا چيزى از قرآن مى دانى؟

گفت: آرى، سوره بقره را مى دانم.

فرمود: دستت را در عوض آن سوره به تو بخشيدم.

اشعث گفت: آيا حدى از حدود خدا را تعطيل مى كنى؟

على عليه السلام به وى فرمود: تو از احكام خدا چه مى دانى؟ و آنگاه فرمود: اگر مثبت حد، گواه و شاهد باشد امام نمى تواند از آن درگذرد، ولى اگر مثبت حد، اقرار خود جانى باشد امام اختيار دارد مى تواند او را عفو كند و يا به او حد بزند. [ من لا يحضر، كتاب الحدود، حد السرفه حديث 9. ]

حيوان سركش

اميرالمومنين عليه السلام جنايتهاى حيوان سركش را در اولين دفعه موجب ضمان نمى دانست ولى در نوبتهاى بعد صاحبش را ضامن مى كرد.

مؤلّف:

علت عدم ضمان در دفعه اول عدم علم صاحب اوست، ولى در دفعات بعد، چون صاحبش از حال حيوان باخبر بوده وظيفه داشته از او مراقبت كند. [ فروع كافى، كتاب الديات، باب ضمان ما يصيب الدواب، حديث 13. ]