در جنگ جمل هرگاه دشمنى از شاميها به دست على عليه السلام اسير مى شد، اگر كسى از ياران آن حضرت را نكشته بود او را آزاد مى كرد و گرنه او را مى كشت، و اگر دوباره به جنگ مى آمد و اسير مى شد او را به قتل مى رساند. [ صفين، نصر، ص 519. ]
و نيز آن حضرت عليه السلام در جنگ با شاميها هر دشمنى را كه اسير مى كرد اسلحه و حيوان سوارى او را مى گرفت و او را سوگند مى داد كه ديگر به دشمن كمك ننموده، سپس آزادش مى كرد. [ مناقب، سروى، ج 1، ص 317. ]