و نيز آورده: عمر سوره بقره را در مدت دوازده سال ياد گرفت و در پايان آن، شترى نحر كرد. [ شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 3، ص 111. ]
و اما اميرالمومنين عليه السلام كسى است كه پيروان مكتب آسمانى را بر طبق كتابهايشان فتوا داده است.
و همچنين مى نويسد: روزى عمر به مسجد مى رفت و پيراهنى كه از پشت چهار وصله داشت در بر كرده و آياتى از قرآن را با خود زمزمه مى نمود، تا اين كه به اين آيه رسيد: وفا كهه وابا، [ سوره عبس، آيه 31. ] پس گفت: اب به معناى چيست؟ و پس از قدرى فكر و تامل با خود گفت: اين كلمه تكلف دارد و براى تو عيب نيست اگر معناى آن را ندانى. [ شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد، ج 3، ص 101. ]
در بخش نخست گذشت اين كه، ابوبكر نيز معناى اب را نمى دانست!