بلاذرى در فتوح البلدان آورده: عمر به طليحه پس از اين كه مسلمان شده بود گفت: تو همان كسى هستى كه به دروغ ادعاى پيامبرى مى كردى و مى گفتى: خداوند ارزشى براى صورت به خاك گذاشتن و زشتى پشتهاى شما قائل نبوده، بايد خداى را ايستاده و با عفت بستاييد...
طليحه به عمر گفت: آنها از فتن كفر بوده كه اسلام همه را محو و نابود نموده، و بر من ملامتى نيست، پس عمر ساكت گرديد. [ فتوح البلدان، ص 134. ]
و نيز آورده: كاتب ابوموسى در نامه اى به عمر چنين نوشت: از ابوموسى به سوى عمر... عمر از ديدن نامه و مقدم بودن نام ابوموسى بر نام خودش برآشفت و به ابوموسى نوشت: آنگاه كه نامه ام به تو برسد نويسنده ات را تازيانه بزن و او را از كارش بركنار كن. [ فتوح البلدان، ص 341. ]