تازيانه به جاى هديه - قضاوتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نسخه متنی

تازيانه به جاى هديه

در كامل ابن اثير آمده: از جمله مرتدين قبيله سليم ابوشجره بن عبدالعزى سلمى پسر خنساء "شاعره معروفه" بوده. وى قصيده اى سرود كه شعر اولش اين است:

تا اين كه گفته:

و پس از مدتى باز مسلمان شده و در زمان خلافت عمر به مدينه رفت، پس عمر را ديد كه از مستمندان دستگيرى مى كند، پيش رفت و ازاو درخواست كمك نمود، عمر به او گفت: تو كيستى؟

ابوشجره خود را معرفى كرد، عمر او را شناخت و به او گفت: فهميدم تو كيستى تو همان دشمن خدايى، نه به خدا سوگند چيزى به تو نخواهم داد آيا تو آن كسى نيستى كه مى گفتى:

و تازيانه را بر سرش فرود آورد، در اين موقع ابوشجره بسرعت دويد و سوار بر شترش شده به قوم خود ملحق گرديد و گفت:

ضن علينا ابوحفص بنائله

وكل مختبط يوم له ورق [ كامل، ج 2، ص 28. ]

عمر و تقاضاى اعرابى

در نهايه ابن اثير آمده: مرد عربى به عمر گفت: شترم از حركت باز ايستاده بارم را حمل كن، عمر به او گفت: بخدا سوگند دروغ مى گويى، و تقاضاى او را اجابت نكرد، پس اعرابى گفت:

سوگند ياد كرد ابوحفص، عمر كه آسيبى به شترم نرسيده، خدايا بيامرز او را كه به دروغ، قسم خورده است. [ نهايه، ابن اثير، ج 5، ص 101، ماده نقب. ]

و از اين شعر اعرابى بر مى آيد كه عمر به دروغ سوگند ياد كرده بود.