مواردى كه اقامه گواه ممكن نبوده - قضاوتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نسخه متنی

مواردى كه اقامه گواه ممكن نبوده

آزمايش كرى

مردى استخوانى به گوش ديگرى زد، مضروب ادعا كرد كه در اثر آن ضربه شنوايى او از بين رفته است. حضرت امير عليه السلام فرمود: تا يك سال از او مراقبت نموده و احيانا او را غافلگير كنند، پس اگر شنوايى او بر آنان ثابت گرديد و يا دو مرد عادل بر آن گواهى دادند ديه اى طلب ندارد و گرنه او را بر عدم شنوايى سوگند داده ديه گوشش را به او مى پردازند.

كسانى گفتند: يا اميرالمومنين! اگر پس از گذشت يك سال شنوايى او ثابت گرديد حكمش چيست؟

حضرت فرمود: اثرى ندارد چه بسا خداوند شنواييش را بعد از يك سال مجددا به او مرحمت نموده باشد. [ فروع كافى، ج 7، ص 322، حديث 3. ]

و در ادامه خبر حضرت رضا عليه السلام از اميرالمومنين- عليه السلام- چنين آمده كه اگر مورد ادعا، از دست دادن تمام شنوايى باشد... صبر مى كنند تا به خواب سنگينى فرو رفته بر او فرياد مى كشند. [ فروع كافى، ج 7، ص 324، حديث 9. ]