از حضرت امير عليه السلام از اساف و نائله و سبب پرستش قريش از براى آنها پرسش نمودند؛ حضرت عليه السلام فرمود: آنان دو جوان زيبا بوده اند كه يكى از آن دو حالت تانثى داشته پس در موضع خلوتى از خانه كعبه مرتكب فحشاء شده و خداوند آنان را به صورت دو سنگ مسخ نموده است پس قريش از روى نادانى گفتند: اگر خداوند راضى نبود كه آن دو همانند خودش پرستش شوند آنان را به اين صورت در نمى آورد. [ فروع كافى، كتاب الحج، باب النوادر، ج 4، ص 546، حديث 29. ]
قيافه شناسى
مالك بن دحيه مى گويد: روزى من و عده اى ديگر نزد اميرالمومنين عليه السلام بوديم، سخن از اختلاف اخلاق و رفتار و اندام مردم به ميان آمد، آن حضرت عليه السلام فرمود: اين اختلاف در اثر تفاوت طينت و خاك خلقت آنها مى باشد؛ زيرا آنان قطعه اى بوده اند از زمين شور و شيرين و خاك درشت و نرم پس ايشان به قدر نزديك بودن زمينهايشان با هم نزديك بوده و به قدر اختلاف و جدايى آن با همديگر تفاوت دارند؛ پس چه بسا افراد نيكو منظر، كم عقل؛ و بلند قد، كوتاه همت؛ و نيكو كردار، بدقيافه؛ و كوتاه قد، دور انديش؛ و سرگشته دل، پريشان عقل، و سخنور، قوى القلب است. [ نهج البلاغه، خطبه 229. ]