آثار گناه
فرمود: بپرهيزيد از ارتكاب گناهان؛ زيرا هرگونه بلاء و فقرى از گناه برخاسته مى شود، حتى زخم و رنج و مصيبت. و خداوند مى فرمايد: و ما اصابكم من مصيبه فبما كسبت ايديكم و يعفوا عن كثير. [ سوره شورى آيه 29. ] آنچه برسد شما را از آفات، پس به سبب گناهانى است كه دستهاى شما فراهم آورده و خداوند از بسيارى از گناهان در مى گذرد. [ تفسير نور الثقلين، ج 4، ص 581. ]احكام ناحق شريح
عبدالرحمن بن حجاج مى گويد: حكم بن عتيبه و سلمه بن كهيل بر ابى جعفر عليه السلام "امام محمد باقر" وارد شده از آن حضرت از حكم شاهد با سوگند پرسش نمودند.امام عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى الله عليه و آله به وسيله آن حكم نموده و همچنين على عليه السلام نزد شما در كوفه بدان حكم نموده است، تا اينكه فرمود على عليه السلام در مسجد كوفه نشسته بود ناگهان عبدالله بن قفل تميمى در حالى كه زرهى به همراه داشت بر آن حضرت گذشت. على عليه السلام به عبدالله گفت: اين زره طلحه است كه در روز بصره "جنگ صفين" از او ربوده شده است.عبدالله گفت: به نزد شريح قاضى مى رويم، رفتند، شريح به قضاوت نشست، اميرالمومنين فرمود: اين زره طلحه است كه در روز بصره از او ربوده شده است.
شريح: در اين باره شاهد بياور!على عليه السلام امام حسن را آورده بر آن گواهى داد.
شريح: با گواهى يك نفر حكم نمى كنم مگر اين كه ديگرى با او باشد.
حضرت على قنبر را آورد و او بر آن گواهى داد.
شريح: قنبر برده است و شهادتش نافذ نيست.
على عليه السلام خشمگين شده به قنبر فرمود: بگير زره را كه اين مرد "شريح" سه بار قضاوت به ناحق نمود. در اين موقع شريح تكانى خورده و به آن حضرت عرضه داشت: من پس از اين، هيچ وقت بين دو نفر قضاوت نخواهم كرد مگر اين كه علت سه بار قضاوت ناحق مرا به من بگوييد. اميرالمومنين به او فرمود: واى بر تو! هنگامى كه طرح دعوا كردم گفتى: گواه بياور با اين كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده مال ربوده شده هر جا كه يافت شود بدون اقامه گواه گرفته مى شود، پس من گفتم: شايد او اين حديث رسول خدا را نشنيده، آنگاه حسن را آوردم و بر آن گواهى داد، پس گفتى: او يك شاهد است و من با شهادت يك شاهد حكم نمى كنم، با اين كه رسول خدا صلى الله عليه و آله با يك شاهد و سوگند، حكم نموده است. سپس قنبر را آوردم و گواهى داد، پس گفتى: او برده است و من با گواهى برده حكم نمى كنم، با اين كه گواهى برده اگر عادل باشد پذيرفته است. و آنگاه فرمود: واى بر تو! امام مسلمين بر امور بزرگتر مسلمين مامون و مورد اعتماد است. [ فروع كافى، ج 7، ص 385، حديث 5. ]