جبران - قضاوتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نسخه متنی

جبران

گفتار خلافى از بشر بن عطارد به اميرالمومنين عليه السلام گزارش شد. امام شخصى را مامور دستگيرى او نمود، مامور آن حضرت، بشر را در طايفه بنى اسد يافت، در اين موقع نعيم بن دجاجه، بشر را فرارى داد، اميرالمومنين عليه السلام دستور داد نعيم را دستگير كرده نزد آن حضرت ببرند، پس هنگامى كه نعيم را نزد امام آوردند به آن حضرت چنين گفت: همانا به خدا سوگند كه بودن با تو ذلت، و جدايى از تو موجب كفر است!

امام عليه السلام چون اين را شنيد به او فرمود: تو را بخشيدم؛ همانا خداى تعالى مى فرمايد: ادفع بالتى هى احسن السيئه؛ [ سوره مومنون، آيه 95. ] بديها را به آنچه كه بهتر است دفع كن.

اما اين كه گفتى بودن با تو ذلت است گناهى است كه مرتكب شده اى، و اين كه گفتى جدايى از تو موجب كفر است حسنه اى است كه انجام داده اى و سبب جبران آن گناهت شد، پس او را آزاد نمود. [ فروع كافى، ج 7، ص 268، حديث 40. ]