اين احمقان - قضاوتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نسخه متنی

اين احمقان

جويريه بن مسهر مى گويد: به دنبال اميرالمومنين عليه السلام مى دويدم، امام عليه السلام متوجه من شده فرمود: هلاك نشدند اين احمقان "خلفاى دنياپرست" مگر به واسطه صداى كفش متملقانى كه به دنبالشان راه مى روند، آنگاه فرمود: براى چه آمده اى؟

گفتم : آمده ام از شما معناى شرف و مروت و عقل را بپرسم.

امام عليه السلام فرمود: امام شرف؛ كسى كه سلطان او را شريف بدارد با شرافت است. و اما مروت؛ عبارت است از آراستن معيشت و اصلاح زندگى. و اما عقل، پس كسى كه از خدا بترسد و پرهيزكار باشد خردمند است. [ روضه كافى، ص 241، حديث 331. ]

نعمتهاى الهى

ابى بن كعب در حضور پيامبر گرامى صلى الله عليه و آله اين آيه شريفه را خواند: واسبغ عليكم نعمه ظاهره و باطنه؛ [ سوره لقمان آيه 20. ] و تمام كرد خدا بر شما نعمتهايش را چه آشكارا و چه پنهان.در اين هنگام رسول خدا صلى الله عليه و آله به حضار مجلس كه از جمله آنها ابوبكر و عمر و عثمان و ابوعبيده و عبدالرحمان بود فرمود: بگوييد ببينم اول نعمتى كه خداوند به شما ارزانى داشته چيست؟

آنان همگى از مال و ثروت و زن و فرزند سخن گفتند، و چون ساكت شدند پيامبر صلى الله عليه و آله به على عليه السلام رو كرده به او فرمود: يا على! تو هم بگو، على عليه السلام شروع كرد به شمردن، خداوند مرا از نيستى به هستى آورد مرا موجودى زنده قرار داد، نه جامد و بى جان، مرا انسانى متفكر و هوشمند قرار داد نه ابله و فراموشكار، در بدنم قوا و مشاعرى آفريد كه به وسيله آنها آنچه بخواهم ادراك مى كنم، در ساختمان وجودم شمع تابان خود را آفريد، مرا به آيين خودش هدايت نمود و از گمراهى نجات بخشيد، برايم راه بازگشتى به حيات جاودان قرار داد، مرا آزاد و مالك قرار داد نه برده و مملوك، آسمان و زمينش را با آنچه كه در آنها هست برايم رام و مسخر گرداند، ما را زن نيافريد بلكه مردانى حاكم بر همسران حلالمان [ اشاره به آيه قرآن: الرجال قوامون على النساء. ] و پيامبر صلى الله عليه و آله در هر جمله به او مى فرمود: راست گفتى، و آنگاه به او فرمود: باز هم بشمار!على عليه السلام گفت: و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها؛ اگر بخواهيد نعمتهاى خدا را بشمريد شماره نتوانيد كرد.

پس از آن رسول خدا صلى الله عليه و آله تبسم نموده و به او فرمود: گوارا باد تو را حكمت و دانش، يا اباالحسن! تو وارث علم من، و بعد از من برطرف كننده اختلافات امتم مى باشى. [ مناقب، سروى، قضاياه "ع" فى حال حياه النبى "ص". ]