عثمان ندانست - قضاوتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

قضاوتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) - نسخه متنی

محمدتقی شوشتری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


عثمان ندانست

مردى دو زن داشت؛ يكى از انصار و ديگرى از بنى هاشم، زن انصاريش را طلاق گفته و پس از چندى درگذشت. زن انصارى نزد عثمان گواه آورد كه هنگام مردن شوهر در عده طلاق بوده و از او ارث مى برد، عثمان حكمش را ندانست و آنان را به نزد اميرالمومنين عليه السلام برد، آن حضرت در پاسخ مسأله فرمود: اگر زن انصارى سوگند ياد مى كند كه در موقع وفات شوهر سه دفعه حيض از طلاقش نگذشته از او ارث مى برد و گرنه ارث نمى برد.

عثمان به زن هاشمى رو كرده و گفت: اين قضاوت كه شنيدى قضاوت پسر عمت على بود آيا آن را قبول دارى؟

گفت: آرى، و اينك زن انصارى سوگند ياد كند و ارث ببرد. ولى زن انصارى از قسم خوردن امتناع ورزيد و از ميراث صرفنظر كرد. [ مناقب، سروى، قضاياه عليه السلام فى عهد عثمان، ج 1، ص 501. ]

فرق سگ و گوسفند

مردى اعرابى از اميرالمومنين عليه السلام پرسيد؛ سگى را ديدم با گوسفندى جستن كرد و از آنها حملى به هم رسيد، آيا اين حمل به كداميك ملحق است؟

آن حضرت عليه السلام فرمود: او را در كيفيت خوراكش آزمايش كن، اگر گوشتخوار بود سگ است و اگر علف خوار بود گوسفند.

اعرابى: او را ديده ام گاهى گوشت خورده و گاهى علف.

على عليه السلام او را در آب آشاميدن آزمايش كن، اگر با دهان آب مى خورد گوسفند است و اگر با زبان آب مى خورد سگ است.

اعرابى: هر دو جور آب مى خورد.

على عليه السلام او را در راه رفتن آزمايش كن، اگر دنبال گله مى رود سگ است و اگر وسط يا جلو گله مى رود گوسفند است.اعرابى: گاهى چنين است و گاهى چنان.

على عليه السلام او را در كيفيت نشستن ملاحظه كن، اگر بر شكم مى خوابد گوسفند است و اگر بر دم مى نشيند سگ است.

اعرابى: گاهى به اين ترتيب مى نشيند و زمانى به آن ترتيب.

على عليه السلام او را ذبح كن اگر در شكمش شكنبه ديدى گوسفند است و اگر روده وامعاء ديدى سگ است.

اعرابى از شنيدن اين نكات دقيق و متحير و مبهوت شد. [ كشكول، شيخ بهائى. ]

/ 270