سوال عمر از نسل بنى آدم - قضاوتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) نسخه متنی

سوال عمر از نسل بنى آدم

و نيز در معارف آمده: عمر از كعب پرسيد؛ نسل آدم از قابيل بوده يا هابيل؟

كعب پاسخ داد: از هيچكدام. امام مقتول "هابيل" در خاك نهان شده و فرزندى از خود بر جاى نگذاشت، و اما قابيل نسل او هم در طوفان نوح همگى به هلاكت رسيدند، و مردم همه از فرزندان نوح و نوح از فرزندان شيث "و شيث پسر آدم". [ معارف، ص 12. ] است.

مؤ لّف:

آيا عمر آيه قرآن را نشنيده بود: وجعلنا ذريته هم الباقين؛ [ سوره صافات، آيه 77. ] و قرار داديم نژاد نوح را بازماندگان روى زمين.

عمر و اشعار عرب

ابن قتيبه در شعراء آورده: مردى به نام حطيئه در ميان طائفه زبرقان بن بدر، سكونت گزيده، آنان نسبت به وى بى حرمتى كردند. حطيئه از نزد آنان كوچ نموده در ميان طائفه بغيض اقامت گزيد و مورد اكرام و احترام آنان قرار گرفت. و سپس قصيده اى در ذم زبرقان و مدح بغيض سرود كه در شعر آخرش آمده:

[ واگذار! مكرمت ها را و براى طلب آنها بار سفر مبند و بر جاى بنشين كه هم مى خورى و هم مى پوشى. ]

زبرقان از شنيدن اشعار او بسيار ناراحت شده از او به نزد عمر شكايت برد و شعر آخر حطيئه را براى عمر خواند.

عمر به او گفت: حطيئه در اين شعرش نسبت به تو هيچ گونه توهين و هتكى ننموده است، مگر دوست ندارى اين كه، هم بخورى و هم بپوشى؟

زبرقان گفت: ولى هيچ مذمت و هجوى از اين بدتر تصور نمى شود، عمر در اين باره از حسان بن ثابت داورى خواست، حسان به عمر گفت: حطيئه با اين شعرش زبرقان را هجو ننموده بلكه بر او نجاست كرده است. [ شعرا، ص 67، عنوان: حطيئه. ]