أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ، فَتَحَهُ اللهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِيَائِهِ، وَ هُوَ لِباسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللهِ الْحَصِينَةُ، وَ جُنَّتُهُ الْوَثِيقَةُ، فَمَنْ تَرَكَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللهُ ثَوْبَ الذُّلِّ، وَ شَمِلَهُ البَلاَءُ، وَ دُيِّثَ بِالصَّغَارِ وَ الْقَمَاءَةِ، وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالاِْسْهَابِ، وَ أُدِيلَ الحَقُّ مِنْهُ بِتَضْيِيعِ الْجِهَادِ، وَسِيْمَ الْخَسْفَ، وَ مُنِعَ النَّصَفَ.
اما بعد (از حمد و ثناى الهى بدانيد) جهاد درى از درهاى بهشت است كه خداوند آن را به روى دوستان (خاص خود) گشوده است، و آن لباس تقوى، زره محكم خداوند و سپر مطمئن او است. هر كس آن را از روى بى اعتنايى (نه به خاطر عذر) ترك كند خدا لباس ذلّت و خوارى در اندام او مىپوشاند، بلا از هر سو او را احاطه مىكند و گرفتار حقارت و پستى مىشود، عقل و فهم او تباه مىگردد و به خاطر تضييع جهاد حق از او گرفته مىشود، در راه نابودى پيش مىرود و از عدالت محروم مىگردد!
در اين جمله هاى كوتاه كه در نخستين فراز اين خطبه آمده است فلسفه جهاد و آثار پربركت آن در پنج جمله پرمعنا بيان گرديده و سپس آثار شوم ترك جهاد، در