بخش دوم

أَلاَ فَاعْمَلُوا فِي الرَّغْبَةِ كَمَا تَعْمَلُونَ فِي الرَّهْبَةِ! أَلاَ وَ إِنِّي لَمْ أَرَ كَالْجَنَّةِ نَامَ طالِبُهَا، وَ لاَ كَالنَّارِ نَامَ هَارِبُهَا، أَلاَ وَ إِنَّهُ مَنْ لاَيَنْفَعُهُ الْحَقُّ، يَضُرُّهُ الْبَاطِلُ، وَ مَنْ لايَسْتَقيمُ بِهِ الْهُدَى، يَجُرُّ بِهِ الضَّلاَلُ إِلَى الرَّدَى. أَلاَ وَ إِنَّكُمْ قَدْ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ دُلِلْتُمْ عَلَى الزَّادِ وَ إِنَّ أَخْوَفَ مَا أَخافُ عَلَيْكُمُ اثْنَتانِ: اتِّبَاعُ الْهَوَى، وَ طُولُ الاَْمَلِ، تَزَوَّدُوا فِي الدُّنْيَا مِنَ الدُّنْيَا مَا تَحْرُزُونَ بِهِ أَنْفُسَكُمْ غَداً.

ترجمه

آگاه باشيد! همان گونه كه به هنگام ترس عمل مىكنيد در موقع آرامش نيز عمل كنيد! (و تنها، در سختى ها و مشكلات، به ياد خدا نباشيد). بدانيد! من هرگز چيزى را مانند بهشت نديدم كه طالبانش (اين گونه) به خواب فرو رفته باشند و نه همانند آتش دوزخ كه فراريانش (اين گونه) به خواب فرو روند. آگاه باشيد! آنها كه از حق سود نگيرند، زيانِ باطل دامنشان را خواهد گرفت و آن كس كه (انوار) هدايت، او را به راه راست نبرد، (ظلمت) گمراهى او را به وادى هلاكت مىكشاند. بدانيد! فرمان كوچ براى شما صادر شده و به زاد و توشه (اين راه پرخطر) راهنمايى شده ايد. و ترسناك ترين چيزى را كه بر شما از آن بيمناكم دو چيز است: هواپرستى و آرزوهاى دراز (نخستين، انسان را از پيروى از حق باز مىدارد و دومى، آخرت را به فراموشى مىسپارد).