صفحهى 281
نهج البلاغه
خطبه 96
خطبه 96 (1)
و من خطبة له (عليه السلام)
فِى اللهِ و فِى الرّسول الأكرم (صلّى الله عليه وآله)
از خطبه آن حضرت است كه در آن از خدا و پيامبر (صلّى الله عليه وآله) سخن به ميان آورده است
امام (عليه السلام) در اين خطبه به طور عمده از دو چيز بحث مىفرمايد: نخست، اشاره به قسمتى از اسماى حسناى خداوند مىنمايد و او را به اين اوصاف مدح و ستايش مىكند. سپس، به بيان بخشى از فضائل پيامبر گرامى اسلام پرداخته و از اصل و نسب شريف آن حضرت و سپس قيام شجاعانه او - كه سبب خاموش شدن آتش فتنه و محو كينه ها از سينه ها گرديد - سخن مىگويد.
1. سند خطبه: در مورد اين خطبه، سندى غير از آنچه در نهج البلاغه آمده است، به نظر نرسيده است.