صفحه‌ى 515
و منها فى ذكر النبى (صلّى الله عليه وآله)
بخشى از اين خطبه، كه درباره پيامبر (صلّى الله عليه وآله) سخن مىگويد
إِخْتَارَهُ مِنْ شَجَرَةِ الأَنْبِيَاءِ، وَ مِشْكَاةِ الضِّيَاءِ، وَ ذُؤَابَةِ الْعَلْيَاءِ، وَ سُرَّةِ الْبَطْحَاءِ، وَ مَصَابِيحِ الظُّلْمَةِ، وَ يَنَابِيعِ الْحِكْمَةِ.
او را از شجره پيامبران برگزيد، از محلّ روشنايى، و سرچشمه نور، از جايگاه بلند و رفيع، و از كانون بطحاء، از چراغ هاى برافروخته در تاريكى، و چشمه هاى دانش و حكمت انتخاب كرد.
امام (عليه السلام) در بخش دوم اين خطبه، بعد از حمد و ستايش الهى و بيان دلايل وجود او، به سراغ معرّفى پيامبر بزرگ اسلام (صلّى الله عليه وآله) مىرود و در چند جمله كوتاه و با استفاده از شش تشبيه، فضايل بى مثال آن حضرت را مىشمرد. نخست مىفرمايد: «او را از شجره پيامبران برگزيد». (إِخْتَارَهُ مِنْ شَجَرَةِ الأَنْبِيَاءِ).
«و از محل روشنايى و سرچشمه نور». (وَ مِشْكَاةِ الضِّيَاءِ).
«و از محلّى بلند و رفيع!» (وَ ذُؤَابَةِ الْعَلْيَاءِ).