صفحه‌ى 612
بى اساس در زمينه علم و دانش اسلامى در برابر اهل بيت (عليهم السلام) داشتند، و به دروغ خودرا آگاه تر و عالم تر معرفى مىكردند، و سياستمداران حرفه اى آن زمان به اين ادعاها دامن مىزدند تا مسأله امامت و خلافت ائمه اهل بيت (عليهم السلام) را تضعيف كنند و كم رنگ جلوه دهند، مىفرمايد: «كجايند كسانى كه ادّعا مىكردند آنها راسخان در علم اند، نه ما، و اين ادعا را از طريق دروغ و ستم نسبت به ما، مطرح مىنمودند». (أَيْنَ الَّذِينَ زَعَمُوا أَنَّهُمُ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ دُونَنَا، كَذِباً وَبَغْياً عَلَيْنَا).
سپس مىافزايد: «(آنها كجا هستند تا ببينند كه) خداوند ما را برترى داد و آنها را پايين آورد، به ما عطا كرد و آنها را محروم ساخت، و ما را (در كانون نعمت خويش) داخل نمود و آنها را خارج ساخت». (أَنْ رَفَعَنَا اللهُ وَوَضَعَهُمْ، وَأَعْطَانَا وَحَرَمَهُمْ، وَأَدْخَلََنَا وَأَخْرَجَهُمْ).
اشاره به اين كه پيشرو بودن ما در معارف اسلامى، و آگاهى بر قرآن و وحى و سنّت پيغمبر (صلّى الله عليه وآله)، چيزى نيست كه بر كسى مخفى باشد، هميشه ما پناهگاه علمىِ امّت بوده ايم، و حتى خلفا نيز در مشكلات و معضلات به ما پناه مىآوردند، اين حقيقتى است كه عيان است و حاجتى به بيان ندارد، و آنها كه به خاطر مسائل سياسى و حبّ و بغضهاى ناشى از علاقه هاى مادّى به انكار اين حقيقت برخاسته اند، خود را رسوا مىكنند.
در ادامه براى توضيح بيشتر مىفرمايد: «مردم به وسيله ما هدايت مىيابند و از نور وجودِ ما، نابينايان، روشنى مىجويند». (بِنَا يُسْتَعْطَى الْهُدَى، وَيُسْتَجْلَى الْعَمَى).
اين گفتارِ امام (عليه السلام) شواهد زيادى از تاريخ و احاديث قطعى نبوى دارد كه در پايان اين بحث ضمن نكته ها بيان خواهد شد.