خدايا، مرا از يكتاپرستان و مؤمنان و از تصديق كنندگان به پيامبرت و پيشوايانى كه فرمان برى از ايشان را واجب كرده اى، قرار ده; از كسانى كه توحيد و ايمان و تصديق به وسيله ايشان و به دست آنان واقع مى گردد.
و در دعاى چهل و نهم مى فرمايد:
اللّهمَّ اِنّى اَتَقرَّبُ اِلَيكَ بِالمُحَمدَّيّةِ الرَّفيعةِ و العَلويَّةِ البَيضاء و اَتَوجَّهُ اِليكَ بِهِما اَنْ تُعيذَنِى مِنْ شَرّ كَذا و كَذا.(2)
پروردگارا، به مقام و منزلت بلند پايه محمّد(صلى الله عليه وآله) ومقام گرامى على ((عليه السلام)) به سوى تو تقرّب مى جويم و به واسطه آن دو بزرگوار به درگاهت روى مى آورم كه مرا از شرّ فلان و فلان پناه دهى.
5 . معاد. وجود عالمى ديگر، كه در آن افراد با ايمان و نيكوكار به جزاى اعمال خويش نايل مى آيند و كافران و ستم كاران به كيفر اعمال خويش مى رسند، از مسائلى است كه امام سجّاد(عليه السلام)در دعاهاى خويش به آن عنايت خاصى دارند; چنان كه در مناجات دوازدهم مى فرمايد:
و أطْمَأَنَّتْ بالرُّجُوعِ الى رَبِّ الارْبابِ أنفُسُهم و تَيَقَّنَتْ بالْفَوزِ و الفَلاحِ اَرْواحُهُمْ.(3)
و به باز گشتشان به سوى مالك مهتران، اطمينان يافته اند و ارواحشان به كام يابى و رستگارى يقين كرده است.
1 . همان، دعاى چهل و هشتم، ص 352. 2 . همان، ص 357. 3 . همان، ص 418.