شرايط و حدود آن رعايت شود، باعث تقرّب و وسيله عروج به سوى خداى يگانه است و از فحشا و منكرات باز مى دارد.
2. روزه. امام(عليه السلام) در مورد فريضه روزه مى فرمايد:
والْحَمدُللّه الّذي جَعَل مِنْ تِلْكَ السُبُلِ شَهرهُ شَهرَ رمضانَ شَهرَ الصِّيامِ و شَهرَ الإِسْلامِ... فَاَبانَ فَضيلَتهُ على سائِرِ الشُّهورِ بِما جعَل لَهُ مِنَ الحُرُماتِ المَوْفُورةِ و الفَضائلِ المَشْهُورَةِ فَحرَّمَ فيهِ ما اَحلَّ في غَيْرهِ اِعظاماً و حَجَر فيهِ المَطاعِمَ و المشَارِبَ اِكراماً و جَعَلَ لَهُ وقْتاً بَيِّناً لايُحيزُ ـ جلَّ و عَزَّ ـ اَنْ يُقَدَّمَ قَبْلهَ و لا يَقْبلُ اَنْ يُؤَخَّرَ عَنه.(1)
و سپاس خدايى را كه يكى از راه هاى احسان را ماه خود، ماه رمضان، ماه روزه و ماه اسلام... قرار داد. پس برترى آن را بر ساير ماه ها به خاطر احترام هاى فراوان و فضايل نمايانى كه برايش قرار داد، آشكار ساخت. از اين رو، در اين ماه براى بزرگداشت آن، چيزهايى را كه در ماه هاى ديگر حلال كرده است حرام ساخت و براى گرامى داشتن آن، خوردنى ها و نوشيدنى ها را در آن منع فرمود و براى آن وقت آشكارى قرار داد كه خداى بزرگ و ارجمند هرگز اجازه نمى دهد از آن وقت پيش انداخته شود و هرگز نمى پذيرد از آن وقت به تأخير افتد.
3. زكات. زكات نوعى ماليات و جزء حقوقى است كه خداوند براى گذران زندگى انسان هاى ناتوان، در اموال ثروتمندان قرار داده است تا بدين وسيله، بتوانند مشكلات و گرفتارى هاى زندگى خود را بر طرف سازند. در
1 . همان، ص 209 ـ 210.