ايجاب كرد، كه از خيمه بيرون آيد و سپاه پيروزمندكوفه را سرزنش كند، و سپس كاروان دلشكسته و مصيبتكشيده را قافله سالار باشد، اين وظيفه را نيز به خوبى انجام داد. دختر زهرا عليها السلام معناى زيربار ظلم نرفتن و در برابر ظالم استقامت ورزيدن را نشان داد و با قدرت روحى خود، كاخ ستمگران را ويران ساخت و به جهانيان اعلامكرد كه با از خود گذشتن مىتوان قدرتمندترين ستمكاران راكوبيد.
خواهر حسين عليه السلام در اين جهاد مقدّس، ترس و بيمى بهخود راه نداد و با نهايت دليرى، ابنزياد شومِ سركشِ بىرحم، و يزيد پليدِ مقتدرِ بىعرضه را مفتضح ساخت. آرى، يزيد مقتدر بود؛ زيرا او وارث قدرتى بود كه دگران ايجاد كرده بودند، بىعرضه بود؛ زيرا خود لياقت ايجاد قدرتى نداشت، و بر سر خوان قدرتى گسترده نشسته بود.
بانوى خردمندِ بنىهاشم، كوفيان را كه دوستان دغلباز بودند، رسوا كرد، دوستانىكه هنگام خوشى و سيادت يارند، و موقع سختى خار، و با دشمن همگام.
روز بهروز بدنامى كوفيان و رسوايى آن ها افزوده مىشود و تا دنيا باقى است، جهان خرد و انسانيت، بر آن ها لعنت مىفرستد.
زينب، تا برادر والامقامش در حيات بود، او را خدمت گزار و فرزندانش را پرستار بود، و هنگامىكه برادر عازم كشته شدن گرديد، زينب هر چه در قدرت داشت، براى حفظجان برادر نثار كرد.
فرزند دلبندش را در راه برادر بزرگوارش فدا كرد. براى برادر در فكر جمعآورى سپاه بود. روحيه سربازان برادر را تقويت مىكرد. هنگامىكه جوان برومند برادرش در خاك و خون غلتيد، و پدر داغديده ايستاده، مىنگريست، زينب خود را رسانيد كه توجه برادر را به جاى ديگر منعطف سازد، مبادا در اثر اين مصيبت جانفرسا، نيروى برادر كاسته شود. وقتى كه برادر تنها ماند و يك تنه به نبرد ادامهمى داد، زينب، جان خود را در كف دست گرفت، و به سوى عمر سعد و سپاه بىرحم كوفهروان شد؛ شايد ساعتى، شهادت برادر را بهتأخير اندازد.
شب يازدهم محرم، زينب بىكس شد.