امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «خداوند در شرق زمين، شهرى به نام جابلقا دارد كه داراى دوازده هزار در از طلاست. فاصله هر درى از ديگرى، يك فرسنگ است. بر روى هر يك از درها بُرجى وجود دارد كه يك لشكر دوازده هزار نفرى را در خود جاى داده است. آنان تجهيزات، سلاح و شمشير خود را آماده كردهاند و منتظر ظهور حضرت قائم مىباشند. نيز خداوند شهرى را در غرب زمين به نام جابرسا (با همان خصوصيات) دارد و من حجّت خدا بر آنان هستم».(41)
روايات متعدّد ديگرى نيز بر اين كه شهرها و سرزمينهاى ديگرى در جهان وجود دارد كه هرگز مردم آن، خدا را معصيت نمىكنند. براى آگاهى بيشتر به جلد 54 كتاب بحارالانوار رجوع كنيد.
از مجموع اين روايات فهميده مىشود كه حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف در سراسر جهان لشكريان و پايگاههايى بهطور آماده دارد كه به هنگام ظهور، وارد پيكار مىشوند؛ ولى از برخى روايات فهميده مىشود كه آنان سالها پيش، از دنيا رفتهاند و براى يارى حضرتش، خداوند آنان را دوبار زنده كرده، به دنيا باز مىگرداند و آنان رجعت مىكنند.(42)
امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «نجم فرزند اعين از كسانى است كه در رجعت (دوباره زندهشده) جهاد مىكند».(43) نيز درباره حمران و ميسر مىفرمايد: «گويا حمران بن اعين و ميسربنعبدالعزيز را مىبينم كه شمشير به دست گرفته، بين صفا و مروه (در كعبه) براى مردم خطبه مىخوانند».(44)
آية اللَّه خوئى در معجم الرجال الحديث، «يخبطان الناس» را به زدن با شمشير تفسيرمىكند.
همچنين امام صادق عليه السلام به داود(45) رقّى نگاه كرد و فرمود: «هر كس كه مىخواهد مردى از ياران حضرت قائم را ببيند، به اين مرد بنگرد. (يعنى اين مرد از ياران حضرت است كه دوباره زنده خواهد شد)».(46)