ه) چهره‏شناسى امام

يكى از ويژگى‏هاى حضرت مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف اين است كه شخصيت درونى انسان‏ها را از چهره‏شان مى‏شناسد و افراد صالح را از ناصالح تشخيص مى‏دهد و مفسدان را با همان شناخت به سزاى اعمالشان مى‏رساند.

امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: «هنگامى كه حضرت قائم، قيام مى‏كند، احدى نمى‏ماند، مگر آن كه حضرت او را مى‏شناسد: كه فردى صالح و نيك است يا منحرف و فاسد».(24)

نيز مى‏فرمايد: «هنگامى كه قائم ما قيام كند، دشمنان ما را از چهره‏هاى‏شان مى‏شناسد. آن‏گاه آنان را از پيشانى (سر) و پاهاى‏شان مى‏گيرد (و دستگير مى‏كند) و خود با يارانش، آنان را با شمشير به قتل مى‏رسانند».(25)

هم‏چنين مى‏فرمايد: «هنگامى كه قائم آل محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم قيام كند، دوستانش را به كمك قدرت تشخيصى كه دارد، از دشمنانش مى‏شناسد».

معاويه دهنى مى‏گويد: امام صادق عليه السلام در رابطه با آيه مجرمين از چهره‏هاى‏شان شناخته مى‏شوند، آن‏گاه از سر و قدم‏هاى‏شان گرفته مى‏شوند،(26) فرمود: «اى معاويه! ديگران درباره آن چه مى‏گويند؟» عرض كردم: مى‏پندارند كه خداوند، روز قيامت، گناهكاران را از قيافه‏شان مى‏شناسند و از موهاى جلوى سر و پاهاى‏شان مى‏گيرند و آنان را در آتش مى‏اندازد. امام فرمود: «خداوند چه نيازى دارد كه مجرمان را از چهره‏شان بشناسد و حال آن كه آنان را آفريده است». عرض كردم: پس معناى آيه چيست؟ فرمود: «هنگامى كه حضرت قائم قيام كند، خداوند به او علم سيماشناسى عطا مى‏كند و حضرت دستور مى‏دهد، كافران را از سرو پا گرفته و با شمشير ضربات سختى بر آنان بزنند».(27)