قصاید

محمد بن محمد اوحد الدین انوری

نسخه متنی -صفحه : 463/ 17

در مدح علاء الدين ابوعلى الحسن الشريف

سپهر رفعت و كوه وقار و بحر سخا خلاصه ى همه اولاد خاندان نظام نظام داد مقامات ملك را به سخن خدايگان وزيران كه در مراتب قدر شكسته طاعت او قامت صبى و مسن سخن ز سر قدر بركشد به جذب ضمير ز باد صولت او خاك خواهد استعفا نهد رضا و خلافش اساس كون و فساد اگر نه واسطه ى عقد عالم او بودى زه اى ركاب بات ترا درنگ زمين به درگه تو فلك را گذر به پاى ادب به زير سايه ى عدل تو فتنها پنهان نواهى تو ببندد همى گذار قدر تو اصل دادن و دادى چو حرف اصل كلام ز رشك طبع تو دارد مزاج دريا تب صدف كه دم نزند دانى از چه خاصيت است ز نور راى تو روشن شده است راى سپهر تو آن كسى كه ز باران فتح باب كفت تويى كه گر سخطت ابر ژاله بار شود به صد قران بنزايد يكى نتيجه چو تو به صد قران بنزايد يكى نتيجه چو تو
علاء دين كه سپهريست از سنا و علا خلاصه ى به حقيقت خلاصه ى به سزا چنانكه كار مقيمان خاك را به سخا برش سپهر بود چون بر سپهر سها ببسته قدرت او گردن صباح و مسا درو نه رنگ صواب آمده نه بوى خطا ز تف هيبت او آب گيرد استسقا دهد عتاب و نوازش نشان خوف و رجا چه بود فايده در عقد آدم و حوا زه اى عنان سخاى ترا شتاب صبا به جانب تو قضا را نظر به عين رضا به پيش ديده ى وهم تو رازها پيدا اوامر تو بتابد همى عنان قضا تو اصل دانش و دينى چو صوت اصل صدا گمان مبر كه ز موج است لرزه بر دريا ز شرم نطق تو وز رشك للى لالا وگرنه كى رودى آفتاب جز به عصا مزاج سنگ شود مستعد نشو و نما اجل برون نتواند شدن ز موج فنا ز امتزاج چهار امهات و هفت آبا ز امتزاج چهار امهات و هفت آبا