* كعبه، داراى خير و بركت فراوان براى عموم مردم:
{ إِنَّ أَوَّلَ بَيْت وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً...} .
(آل عمران : 96) * كعبه، مايه هدايت براى همه جهانيان:
{ إِنَّ أَوَّلَ بَيْت وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمِينَ} .
(آل عمران : 96) هدايتگرى كعبه از آن رو است كه اين خانه در اصل براى پرستش خدا ايجاد گرديده و انواع مناسك و طاعات خدا در ارتباط با آن تشريع شده است و انسان بهواسطه پرستش خدا در اطراف و سمت كعبه و انجام آن مناسك و طاعات، به كرامت و قرب خدا و سعادت و بهشت دست مى يابد.
* كعبه، مايه پويايى و دوام زندگى و مانع هلاكت و نابودى انسان ها:
{ جَعَلَ اللهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرامَ قِياماً لِلنّاسِ... .} .
(مائده : 97) از اهل بيت(عليهم السلام) نقل شده است كه در تفسير آيه بالا فرمودند: «مادام كه كعبه وجود داشته باشد و مردم به سويش روند و حج بگزارند، نابود نمى شوند و هرگاه كعبه نابود شود و مردم حج را ترك كنند، نابود خواهند شد. (مجمع البيان، ذيل آيه) امام صادق(عليه السلام) فرمود: «لا يَزَالُ الدِّينُ قَائِماً مَا قَامَتِ الْكَعْبَةُ»; «تا زمانى كه كعبه برپاست، دين نيز پايدار است.» (وسائل الشيعه، ج8 ، ص14) و نيز ر.ك : «نقش كعبه»