پيشتر اشاره شد كه امام باقر(عليه السلام) عريض را خريداري كرد و ملك ايشان بود. پس از آن حضرت، به امام صادق(عليه السلام) منتقل شد. امام صادق(عليه السلام) وصيت كرد كه پس از وي، عريض از آن علي فرزند كوچكش باشد. وقتي كه وي بزرگ شد، در عريض ساكن گشت.26
نجاشي گويد: علي بن جعفر خود ساكن عريض شد و فرزندانش را بدان جهت عريضي خوانند.27
زبيدي گويد: علي بن جعفر را به عريض منسوب مي دانند و چون ساكن عريض شد فرزندان و ذريه اش را ـ كه بسيارند ـ عريضي خوانند.28
ارتباط تنگاتنگ و نزديك و صميمي علي بن جعفر با امامان عصرِ خود، به گونه اي بود كه آن بزرگواران به عريض فراوان آمد و شد داشتند. در همين نوشته، يك داستان از امام كاظم(عليه السلام) و يك داستان از امام رضا(عليه السلام) در عريض نقل شد و از سياق آن برمي آيد كه آن بزرگواران در عريض به عنوان ميهمان نمي آمده اند، بلكه در آن داراي منزل بوده اند. در ميان فرزندان و ذريّه علي بن جعفر(عليه السلام) دانشمندان و رجال سرشناس بسيارند. شرح حال آنان را در كتب رجال و انساب بايد جست.29