گزيده‏ها

خليل[13]: روزها سه دسته‏اند: معهود، و مشهود، و موعود.

مُراد او «ديروز» و «امروز» و «فردا» ست[14].

مردى اعرابى: هركه روزگار به او دهد، از او ستاند [15].

ابن سماك [16]: دنيا؛ هر كه بدان رسيد، به واسطه او بمُرد؛ و هر كه بدان نرسيد، براىِ او بمُرد [17].

على - رضى‏اللّه عنه - : دنيا و آخرت چون مشرق و مغرب‏اند، چون به يكى نزديك شوى، از ديگرى دور گردى [18].

مردى اعرابى: بهترين زمان آنست كه مايه روشنى چشمانست [19].

حكيمى را گفتند: چيست مَثَلِ‏دنيا، گفت: دنيا اَقَلِّ از آن است كه او را مَثَلى باشد [20].

اكنون، زمان مرا ادب كرد و هر كه از زمان املاىِ اخبارش را طلب كند (و از رخدادهاىِ روزگار آگاه شود)، ادب مى‏گردد.

مسيح - عليه السلام - : من آن كَسَم كه دنيا را، بى اعتنا، براندم؛ نه همسرى دارم كه بميرد، و نه خانه‏اى كه ويرانى پذيرد [22].

وهب بن منبه [23]: دينا غنيمت زيركان است و حسرتِ گولان[24].

پيامبر - عليه السلام - : بهترينِ شما آن نيست كه دنيا را براى آخرت فرو گذارد، و آن نه كه آخرت را براى دنيا؛ ليك بهترينِ شما آنست كه از آن و از اين (از هر دو) برگيرد.[25]