پيش از پيدايش نهضت مديريت علمي در قرن نوزدهم و ظهور سازمانهاي دولتي و بزرگ، مسأله آموزش نيروي انساني، چندان مورد توجه نبود و شايد ضرورتي هم نداشت; ولي با ايجاد و توسعه بوروكراسي در قرن اخير و افزايش پيچيدگي كارها و توسعه روزافزون تخصّصها، آموزش به صورت يكي از اصول كلّي و غير قابل اجتناب مديريت، تجلي كرد. بهطوري كه امروزه تهيّه و تنظيم و اجراي برنامههاي آموزش كاركنان، يكي از وظايف اساسي سازمانها به شمار ميرود.
آموزش موجب ميشود كه افراد، مهارتها و گرايشهاي مناسب را، جهتِ ايفاي نقش خاص بياموزند و در نتيجه در رفتار و ديد فرد تغييراتي پديد آيد. با آموزش صحيح، بازدهيِ افراد افزايش مييابد و آمادگيِ پذيرش مسؤوليتهاي بيشتر در آنها ايجاد ميگردد.
آقاي حسن مراديان گردآوري و بررسي نظريات روحانيون، مديران و بازرسان كاروانهاي حج در مورد «نقش آموزش در ارائه خدمات به زائران» را محور تحقيق خود جهت پاياننامه كارشناسي ارشد برگزيده است.
نويسنده در آغاز، چكيدهاي از تحقيق خود را ارائه كرده، سپس به بيان مطالب پاياننامه در پنج فصل پرداخته است: