اگر آن روز امت اسلامى، نصب پيغمبر را درست و با معناى حقيقى خودش درك مى كردند و تحويل مى گرفتند و دنبال على بن ابى طالب "عليه السلام" راه مى افتادند و اين تربيت نبوى استمرار پيدا مى كرد و بعد از اميرالمؤمنين هم انسانهاى معصوم و بدون خطا، نسلهاى بشرى را مثل خود پيغمبر، پى در پى زير تربيت الهى خودشان قرار مى دادند، بشريت خيلى زود به آن نقطه يى مى رسيد كه هنوز به آن نقطه نرسيده است، علم و فكر بشرى پيشرفت مى كرد، درجات روحى انسانها بالا مى رفت، صلح و صفا در بين انسانها برقرار مى شد و ظلم و جور و ناامنى و تبعيض و بى عدالتى از بين مردم رخت برمى بست.اين كه فاطمه ى زهرا"سلام الله عليها" كه در آن زمان عارف ترين انسانها به مقام پيغمبر و اميرالمؤمنين بود فرمود اگر دنبال على راه مى افتاديد، شما را به چنين سرمنزلى هدايت مى كرد و از چنين راهى مى برد، به همين خاطر است، ولى بشر زياد اشتباه مى كند. در تاريخ، اشتباهات بزرگ هميشه سرنوشت انسانها را با مشكلات بزرگ دچار كرده است. ماجراى سير انسان در دوران نبوت نبى خاتم "صلى الله عليه و اله و سلم"، ماجراى بسيار پرحادثه و داستان بسيار مهم و حامل فلسفه ى بسيار عميقى است.در سال اميرالمؤمنين كه امسال و سالهاى ديگر هم متعلق به ايشان است شايسته است كه اين فلسفه مورد مداقه قرار بگيرد.امروز هم بشر بايد همان حركت و تلاش را انجام دهد.جوامع بشرى هرچه با عدالت و معنويت همراه بشوند و هرچه انسانها از رذايل اخلاقى، خودخواهيها، بدانديشيها، بددليها، شهوترانيها و خودپرستيها دور بشوند، آن آينده نزديكتر خواهد شد. بشر در طول تاريخ در كجراهه هايى قرار گرفته و به راه افتاده كه او را از سر منزل نهايى خودش خيلى دور كرده است. امروز انقلاب اسلامى فرصت دوباره اى است كه به بشريت داده شده است.اين بيدارى اسلامى يك فرصت دوباره است از اين فرصتها در طول تاريخ پيش آمده منتها كم در طول تاريخ اسلام هم پيش آمده باز هم كمتر در درياى متلاطمى از امواج گوناگون مادى و نابودى ارزشهاى اخلاقى و معنوى ناگهان اين كشتى مستقر ثابت نجات دهنده كشتى اسلامى با ناخداى اسلام و با رهبرى قرآن ظاهر شده و انسانها را به سمت خودش دعوت كرده است.بحث يك حادثه كوچك نيست، يك ملت به اين كشتى نجات چسبيده اند، و ملتهاى ديگر هم ديدند كه يك ملت چگونه مى تواند از زير بار حكومت زور و فساد و وابستگى و دنباله روى طاغوتها و مستكبران عالم، با پيروى از سفينه ى نجات اسلام، نجات پيدا كند.
عيد غدير، 24/ 12/ 79
وضع اميرالمؤمنين، حقيقتا هم خيلى مشكل بوده است. زمان پيامبر، جنگها، صف كشيها و جناح بنديها، جناح بنديهاى واضحى بود؛ كفر بود و ايمان، شرك بود و توحيد. شرك واضح بود، منافقانى هم كه بودند، منافقان شناخته شده يى بودند، پيامبر منافقان خودش را هم مى شناخت؛ منافقانى كه در مدينه بودند، منافقانى كه از مدينه فرار كردند و به طرف مكه رفتند؛ 'فمالكم فى المنافقين فئتين واللّه اركسهم بما كسبوا' [ نساء: 88. ] انواع و اقسام منافقان در زمان پيامبر بودند؛ منافقانى كه تا اشتباهى مى كردند، درباره شان آيه يى نازل مى شد و حقايق روشن مى گرديد؛ پيامبر بيان مى كرد، همه مى فهميدند؛ اشتباهى در كار نمى ماند. اما در زمان اميرالمؤمنين، بزرگترين مشكل، وجود يك جناح على الظاهر مسلمان، با همه ى شعارهاى اسلامى، اما در اساسيترين مساءله ى دين منحرف بود؛ يعنى همان كسانى كه مقابل اميرالمؤمنين قرار گرفتند.