هر دو جريان فكرى اصلاح طلب و راديكال، فاقد شاخصهاى انديشه انقلاب اسلامى بودند و مهمترين عامل ضعف و ناكاميشان نيز همين انحراف از انديشه اسلامى و در واقع، التقاط ايدئولوژيك بود. اين دو جريان، ضمن حركت در جناح راست و چپ تفكّر اسلامى، نيم نگاهى هم به آن سوى چارچوب فكرى اسلامى داشتند و فرضشان اين بود كه اسلام به تنهايى از عهده حل معضلات عصر جديد برنمى آيد و بنا بر ضرورت بايد بين اسلام و ايدئولوژيهاى جديد، پلهاى آشتى برقرار شود.
1. حميد عنايت، پيشين، ص 268. 2. همان، ص 274.