بزرگان، تواتر را به سه بخش تقسيم كرده اند:
آن است كه محور مشترك در تمام خبرها، لفظ معينى باشد . همان طور كه جماعتى ادعا كرده اند كه خبر «من فسر القرآن برايه فليتبوا مقعده من النار» از اين قسم است .
آن است كه محور مشترك در تمام خبرها، معنى معينى باشد مثل: حديث كساء .
آن است كه محور مشترك در تمام خبرها، لازم انتزاعى، مدلول خبر باشد مثل: اخبار شجاعت امام اميرالمؤمنين على عليه السلام به دلالت التزامى از طريق قضاياى متعددى كه در مدلول التزامى شجاعت با هم اتفاق دارند .
پس مى گوييم فرض كنيم مجموعه اى از اخبار در دست ماست كه در خصوصيات و تفاصيل، با يكديگر اختلاف دارند، لكن تمام آن ها در يك معنى واحد و زاويه از زوايا با هم اشتراك دارند . براى ما علم به همان معنا و زاويه حاصل مى گردد، ولو از زواياى ديگر كه اختلاف در آن هاست، براى انسان علم حاصل نمى گردد . با اين بيان، ديگر نمى توانيم در احاديث ولادت امام مهدى (عج) به ادعاى اين كه اين ها در تفاصيل و جزئيات ولادت اختلاف دارند، مناقشه كنيم . همانند اختلاف در اسم مادر امام مهدى (عج) كه نام او سوسن يا نرجس بوده يا غير اين دو; زيرا تمام اين خبرها در يك امر كه آن ولادت حضرت (عج) است، اتفاق دارند و لذا به آن اخذ مى كنيم .