25ـ حاج کريمخان کرماني در کتاب«فصل الخطاب» با اينکه بابي با عنوان«الناس فى سعة» باز کرده ولي در ذيل آن فقط روايت سکوني را نقل کرده است.[25]
26ـ مرحوم شيخ حر عاملي درالفصول المهمة حديث«الناس فى سعة» را ذکر نکرده است. و نيز به کتابهاي:
27ـ حاشيه آخوند خراساني بر رسائل شيخ انصاري.
28ـ حاشيه شيخ محمد حسن بارفروشي بر رسائل(حاشيه شيخ کبير).
29ـ حاشيه شيخ غلام رضا قمي بر رسائل(قلائد).
30ـ حاشيه شيخ مهدي کجوري بر رسائل.
31ـ حاشيه ميرزاي آشتياني بر رسائل.
32ـ حاشيه حاج آقا رضا همداني بر رسائل.
33ـ حاشيه شيخ علي شيرازي(از شاگردان آخوند خراساني) بر رسائل.
34ـ حاشيه مرحوم آقا سيد عبدالله شيرازي بر رسائل.
35ـ كفاية الاصول آخوند خراسانى.
36ـ حاشيه شيخ محمد حسين اصفهاني بر كفاية الاصول.
37ـ حاشيه مرحوم آيه الله حکيم برآن.
38ـ در اصول حاج شيخ عبدالکريم حائري يزدي(ره).
39ـ مقالات الاصول آقا ضياء الدين عراقي و تقريرات بحث او.
40ـ تقريرات آقاي نائيني رحمه الله عليه.
بحث برائت مراجعه شد مطلب تازه‌اي در مورد حديث مورد بحث نداشتند و يا نگارنده برخورد نکرده.
و اما حديث سفره مطروحه :
41ـ در پايان کتاب«الاطعمة» کافي در باب النودر، حديث دوم آمده است:
«على بن ابراهيم عن ابيه عن النوفلى عن السكوني عن ابى عبدالله عليه‌السلام ان اميرالمؤمنين عليه‌السلام سئل عن سفرة وجدت فى الطريق مطروحة كثير لحمها و خبزها و بيضها و جبنها و فيها سكين فقال اميرالمؤمنين عليه‌السلام يقوّم ما فيها ثم يؤكل لانه يفسد و ليس له بقاء فان جاء طالبها غرمواله الثمن قبل: يا اميرالمؤمنين لايدرى سفرة مسلم او سفرة مجوسى فقال: هم فى سعة حتى يعلموا.[26]
42ـ مرحوم سيد محمد هاشم خوانساري صاحب مباني الاصول در حاشيه نسخه خطي کافي خود نوشته:
«فيه اصالة الحل فى الشبهة المصداقية»[27]
43ـ در وسائل الشيعه همين حديث در كتاب اللقطة «باب حكم التقاط اللحم و الخبز و الجبن و البض» نقل شده است.[28] 44ـ مرحوم آقاميرزا ابوالحسن شعراني در حاشيه وسائل مي‌نويسد:
«الروية ضعيفة ولو كانت صحيحة يحتج بهالدلت على حل ما يشك فى ذبحه الموجود فى بلاد المسلمين و ان لم يؤخذ من يد مسلم. و السفرة مزاد او جراب يجعل فيه طعام المسافر و يسد بخيط و مثله فيجتمع فوه و ينسد لئلا يخرج ما فيه.[29]
45ـ علامه مجلسي در مرآت العقول در ذيل اين حديث مي‌نويسد: